از پویشی صحبت می‌کنیم که به وسیله برنامه توسعه سازمان ملل متحد پیش از برگزاری کنفرانس تغییرات آبوهوایی شکل گرفت و در قسمتی از آن یک دایناسور در سازمان ملل برای اعضای آن سخنرانی می‌کند.
سیدزاده | شهرآرانیوز؛ آیا ما کمر به نابودی زمین و خودمان بسته‌ایم؟ آیا ما مسیر منقرض شدن و منقرض کردن را در پیش گرفته‌ایم؟ به نظر می‌رسد که چنین است! در غیراین‌صورت چه لزومی دارد یک دایناسور منقرض شده امروز در قرن بیست‌ویک جلوی ما قد علم کند و ما را خطاب توصیه‌ها و نصیحت‌های خود قرار دهد که چنین زندگی کنید و چنان نه؟! لابد می‌پرسید یعنی چه و ماجرای این دایناسور چیست؟
باید خدمتتان عرض کنیم که داریم از پویشی صحبت می‌کنیم که به وسیله برنامه توسعه سازمان ملل متحد پیش از برگزاری کنفرانس تغییرات آبوهوایی شکل گرفت و در قسمتی از آن یک دایناسور در سازمان ملل برای اعضای آن سخنرانی می‌کند. ویدئویی که در نظر دارد تا جهانیان را متوجه خطرات تغییرات اقلیمی کند.
او در مقابل چشم‌های بهت‌زده و نگران تماشاچی‌ها گام‌هایش را محکم روی زمین می‌کوبد، به پشت تریبون می‌رود و صادقانه با جماعت پیش‌رویش صحبت می‌کند. او می‌گوید: «شما هم‌اکنون موقعیتی فوق‌العاده دارید و این یک فرصت بزرگ برای بشریت است.» موقعیت فوق‌العاده‌ای که به نظر می‌رسد قدرش را نمی‌دانیم! و در نهایت از این می‌گوید که: «انقراض را انتخاب نکنید. برای تغییر دستی بالا بزنید. پیش از آنکه کار از کار بگذرد نسل خودتان را نجات دهید. زمان آن رسیده که دست از بهانه‌تراشی بردارید.» توصیه‌هایی که پیش از این هم بار‌ها و بار‌ها به شیوه‌های دیگر سعی شد به گوش همگان برسد، اما یک نگاه به وضعیت گرمایشی زمین و بحران‌هایی که در گوشه گوشه آن اتفاق می‌افتد، کافی است تا متوجه بشویم احدی گوشش به آن‌ها بدهکار نبوده است.
واقعیت این است که همین الان هم دیر شده و زمان برای جبران خیلی کم داریم. همین چند ماه پیش بود که گروهی از کارشناسان بین‌دولتی سازمان ملل تحت عنوان هیئتی بین‌دولتی درباره تغییرات اقلیمی هشدار دادند که سطح انتشار گاز‌های گلخانه‌ای به حدی بالاست که اختلالات آبوهوایی را اگر نگوییم برای چند قرن، برای چند دهه تضمین می‌کند.
این گزارش همچنین می‌گفت اگر یک اقدام فوری برای کاهش انتشار گاز‌های گلخانه‌ای نشود متوسط دمای هوای جهان فقط طی ۲۰ سال ۱.۵ درجه سانتی‌گراد بیشتر می‌شود. این در حالی است که هشدار‌ها می‌گوید نباید اجازه داد میزان گرما از ۱.۲ درجه بیشتر شود و به ۲ درجه برسد. چون افزایش ۲ درجه‌ای همان آستانه خطرناکی است که می‌تواند طبیعت را دچار واکنش‌های شدید و جبران‌ناپذیر کند. یعنی همان توفان‌های سهمگین، سیل و سیلاب‌های ویران‌کننده و آتش‌سوزی‌هایی که راه و بی‌راه اتفاق می‌افتد، اما این مرتبه شدیدتر و قهرآمیزتر.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
